Tand-en-groef verbinding
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een tand-en-groef verbinding is een manier om twee elementen, vaak planken of panelen, in elkaar te schuiven door middel van een uitstekend deel (tand) en een bijpassende uitsparing (groef), wat zorgt voor een stevige en gesloten verbinding.
Omschrijving
De tand-en-groef verbinding wordt veel toegepast in de bouw, met name bij houten vloerdelen, wandbekleding en gevelbekleding. Dit type verbinding zorgt voor stabiliteit en helpt verschuiving van de onderdelen te voorkomen. Daarnaast draagt het bij aan een esthetisch geheel doordat er een naadloze aansluiting ontstaat. Bij het gebruik van tand-en-groef bij cellenbetonblokken kan het lijmverbruik voor verticale voegen aanzienlijk worden verminderd. Bij het verwerken van hout met een tand-en-groef verbinding moet rekening gehouden worden met de natuurlijke werking (uitzetten en krimpen) van het materiaal.
Toepassingen en voordelen
Tand-en-groef verbindingen worden gebruikt in diverse bouwtoepassingen. Bij houten gevelbekleding zorgt het voor een gesloten systeem dat vocht buiten houdt. Bij vloerplanken levert het een strak eindresultaat op. Ook bij isolatieplaten zoals PIR wordt deze verbinding toegepast voor een goede aansluiting. Bij cellenbetonblokken maakt de tand-en-groef het mogelijk om verticale voegen zonder lijm te verwerken, wat tijd en materiaal bespaart. Dit draagt ook bij aan een betere luchtdichtheid.
Gerelateerde termen
Naast tand-en-groef worden soms ook de termen 'veer-en-groefverbinding', 'rabatdelen', 'tong-en-groef' of 'mes-en-groef' gebruikt, met name bij houten planken en panelen. Een 'valse veer' of 'spline' is een los element dat in de groeven van twee delen wordt geplaatst.
Vergelijkbare termen
Schuifverbinding
Gebruikte bronnen: